این سر دار خیبر قلعه قلب مرا نیز فتح کرده است
اقاسید اهل قلم(پنج شنبه 87 آبان 30 ساعت 12:14 عصر )
از همسر شهید
به من گفتند :
«مرتضی زخمی شده است.»
بچه ها را با آرامش بیدار کردم و به مدرسه فرستادم .
فکر کردم :خوب پایش قطع شده، اما هنوز که می تواند فکر کند و
بنویسد و حرف بزند . بچه ها که رفتند ،
پدر و مادرم آرام سر حرف را باز کردند و
من با خبر شدم که دیگر مرتضی را ندارم .
یک دفعه احساس کردم که مرتضی چقدر «هست».
جایی که در آن بودم ، انگار زیرورو شد. گویی در دنیای دیگری بودم .
همه چیز محو شد .هیچ چیز نبود ولی مرتضی بود . مرتضی می گوید :
« شهدا از دست نمی روند ، بلکه به دست می آیند .»
آن موقع حس کردم که من بار دیگر مرتضی را به دست آوردم .
بچه ها که برگشتند بهشان گفتم :
« بچه ها ، بابا هست ولی ما او را نمی بینیم ».
» محمدکاظم ولی الهی
»» نظرات دیگران ( نظر)
»» نظرات دیگران ( نظر)
بازدیدهای امروز: 5 بازدید
بازدیدهای دیروز:0 بازدید
مجموع بازدیدها: 7708 بازدید
[ درباره من ]
»
فهرست موضوعی یادداشت ها
«
»
آرشیو یادداشت ها
«
»
موسیقی وبلاگ ?
«
»
اشتراک در خبرنامه
«